Hoewel het beter is dat een schoenmaker zich bij zijn eigen leest houdt, waag ik het toch deze week de column te wijden aan een vaardig schrijver. Een ervaren journalist: onze persman Eric Wijnacker van ‘de Gelderlander’. Dezer dagen lazen we zijn laatste pennenvruchten. Voor de krant heeft hij de pen neergelegd.

Wat hebben ook wij, in Neder-Betuwe, doorgaans genoten van zijn artikelen. Ze waren helder, invoelend en waar nodig scherp. Laatst nog schreef hij over de Mauritslinie en de doorbraakkolken die met Monumentendag centraal staan (en uw aandacht meer dan waard zijn). Wij spraken elkaar meestal elke twee weken tijdens de zogenoemde persgesprekken na de vergadering van het college van burgemeester en wethouders. Weinig bleef onbesproken van wat de gemeente bezig houdt.

De relatie tussen een bestuurder en de pers heeft iets weg van een verstandshuwelijk. Je hebt elkaar nodig maar ieder heeft eigen belangen. De bestuurder wil de inwoner informeren over de plannen en de resultaten van de inzet van de gemeente. Kiest daarbij zorgvuldig de woorden en thema’s. Een journalist wil tegels lichten, die wil er onder kijken en weten: wat speelt er? Die heeft zijn eigen verhaal. Daarnaast praat je elkaar bij, off the record, zoals dat heet. Over datgene waarover niet wordt geschreven, maar wat helpt om de context van een besluit te begrijpen. Kortom, een relatie met wederzijds vertrouwen maar ook met acceptatie van elkaars rol. Eric de journalist die schrijft. De bestuurder die vertelt en het vervolgens wel in de krant leest.

Goede gesprekken waren het. Met Stefan van Someren bijvoorbeeld over de perikelen rond duurzame energie, over wind en zon. Met Herma van Dijkhuizen over zorg, welzijn en cultuur of over de Klompenpaden. Met Nees van Wolfswinkel over de eindeloze behoefte aan woningen en de diverse richtingen in de gemeente. Met Marien Klein als de sobere kasbewaarder, maar ook over de geschiedenis van onze gemeente. En natuurlijk over veel meer.

Bijzonder waren de diverse verkiezingsdebatten onder zijn leiding. Was er aanvankelijk de vrees hoe neutraal hij zou zijn in het debat, die bleek onnodig, want iedereen kreeg het woord en evenveel kritische vragen. De politiek was er blij mee.

Eric, met jouw vaardige pen: dank voor je vragen en kritiek. Dank voor je goede woorden. Je was één van de spillen in ons contact met de inwoners. Dank dat je de burgers, maar ook ons, indien nodig onder de tegel liet kijken. Schrijf vooral door, ook al hoeft dat niet meer voor de krant.

Na vele decennia kun je je ook met andere zaken wat meer gaan bezighouden zoals met je muziekgroep ‘De Waogeningse Blaoge’. Het is je van harte gegund. Steek af en toe de Rijn nog eens over. Je blijft van harte welkom in ons mooie Neder-Betuwe.

Jan Kottelenberg,
Burgemeester